Jeden z najwybitniejszych twórców włoskiego kina, Michelangelo Antonioni urodził się 29 września 1912 roku w Ferrarze (Włochy). Rozpoczynał karierę jako asystent francuskiego reżysera,
Marcela Carné, na planie produkcji "
Wieczorni goście" oraz jako autor kilku krótkometrażowych filmów dokumentalnych, wśród których na szczególną uwagę zasługują "
Ludzie znad Padu" - opowieść o życiu rybaków nakręcona w 1943, choć zaprezentowana dopiero w 1947 roku. W 1950 Antonioni zrealizował pierwszy pełnometrażowy film fabularny - "
Kronikę pewnej miłości", będący zapowiedzią charakterystycznego dla tego twórcy stylu, sposobu obrazowania, przedstawiania fabuły i konstrukcji postaci. W "
Kronice pewnej miłości" Antonioni pokazał swój stosunek do rzeczywistości: chłodny, analityczny, pełny dystansu wobec opisywanej historii przedstawianej za pomocą długich ujęć. Na początku lat 50. nakręcił trzy niezbyt udane filmy: "
Zwyciężonych", "
Damę bez kamelii" i "
Miłość w mieście". Dopiero zrealizowane w 1955 "
Przyjaciółki", jedna z nielicznych w twórczości Antonioniego adaptacji dzieł literackich, zwróciły uwagę światowej krytyki. Rok 1957 przyniósł pierwszy dojrzały film Antonioniego pt. "
Krzyk" - ascetyczny, niezwykle pesymistyczny obraz, będący drobiazgową obserwacją ludzkich zachowań, a zarazem próbą opisania psychiki ludzkiej bez uciekania się do subiektywizacji narracji. Przy okazji "
Krzyku" po raz pierwszy zaczęto mówić o inspiracjach filozofią egzystencjalną w twórczości Antonioniego.
Punktem zwrotnym w historii kina stała się prezentacja "
Przygody" na festiwalu w Cannes w 1960 roku. Projekcja wywołała prawdziwą burzę - film został odrzucony przez znaczną część publiczności, która nie była w stanie zaakceptować specyficznej dramaturgii oraz konstrukcji fabularnej dzieła. Antonioni stworzył bowiem kryminał na opak, w którym zagadka pozostała do końca nierozwiązana, jednak nie wątek sensacyjny był tematem tego utworu, ale refleksja nad kondycją człowieka - zwrócenie uwagi na charakter związków międzyludzkich, ich tymczasowość, niepewność. W roli głównej wystąpiła tu ulubiona aktorka Antonioniego,
Monica Vitti, która zagrała również w trzech następnych jego filmach. "
Przygoda", choć niedoceniona przez publiczność, zdobyła uznanie krytyki i Nagrodę Jury na festiwalu w Cannes. Pod koniec roku reżyser przystąpił do realizacji kolejnego dzieła. Była to "
Noc" z
Jeanne Moreau,
Marcello Mastroiannim i
Moniką Vitti - historia pary małżeńskiej, która powoli odkrywa, iż nic już jej nie łączy. Motywy atrofii uczuć, rozczarowania, obojętności, zasygnalizowane w "
Przygodzie", znalazły tu szczególne rozwinięcie. W 1962 roku powstała trzecia część "trylogii", zatytułowana "
Zaćmienie". Wszystkie filmy Antonioniego zrealizowane z początkiem lat 60. wyróżniały się niezwykle przemyślaną inscenizacją, czystością stylu, perfekcją montażu i błyskotliwą pracą kamery.
W 1964 roku widzowie zobaczą pierwszy barwny film Antonioniego - "
Czerwoną pustynię" - najbardziej "wizjonerskie" i enigmatyczne dzieło mistrza, a jednocześnie ostatnie zrealizowane we Włoszech. Kolejny obraz powstanie bowiem w Anglii - będzie to "
Powiększenie", bodaj najwybitniejszy film tego artysty, niezwykłe wyznanie na temat prawdy w sztuce. Otrzymał on Złotą Palmę na festiwalu w Cannes w 1967 roku, ale równocześnie okazał się ostatnim wielkim dziełem. Antonioni przypomniał o sobie w 1975 realizując "
Zawód: Reporter" z
Jackiem Nicholsonem, po czym znów wycofał się z aktywnej działalności artystycznej. Próba powrotu na początku lat 80. nie okazała się zbyt udana. Oba filmy - "
Tajemnica Oberwaldu" i "
Identyfikacja kobiety" - zostały przyjęte z mieszanymi uczuciami, zarówno przez krytykę, jak i publiczność kinową. W 1995 roku, po trzynastoletniej przerwie zaprezentował swoje najnowsze dzieło - "
Po tamtej stronie chmur", film najbardziej osobisty, choć może nie tak znakomity jak "
Powiększenie" czy "
Przygoda". Twórca zmarł 30 lipca 2007 roku w Rzymie.