Martin Scorsese miał wyreżyserować film "Ojciec chrzestny II". Jednak sukces pierwszej części spowodował, że Paramount pozostał przy Coppoli.
Marlon Brando miał zagrać w sequelu niewielki epizod, ale pamiętając, jak był traktowany przez Paramount przy realizacji pierwszej części, stwierdził, że nie weźmie udziału nawet w jednym dniu zdjęciowym.
Robert De Niro starał się o drugoplanową rolę w pierwszym "Ojcu chrzestnym" i prawie ją dostał. Gdy Coppola obsadzał sequel po obejrzeniu "Ulic nędzy" z De Niro, wiedział, że to właśnie ten aktor powinien objąć rolę Vito Corleone.
Francis Ford Coppola miał nie najmilsze wspomnienia z kręcenia pierwszej części "Ojca Chrzestnego" i zaproponował reżyserowanie sequela Martinowi Scorsese. Został on jednak odrzucony przez producentów, więc Coppola zgodził się wyreżyserować tą część, jednak pod pewnymi warunkami.
Amerykańska flaga w roku 1917 powinna mieć 48 gwiazdek, a nie jak to jest w filmie 50.
Kiedy matka Vita obejmuje martwego Paolo, ten porusza ręką.
Kiedy Vito zabija Fanucciego, w rękach trzyma swojego syna Michaela. Jednakże Fanucci ginie w 1919 roku, a Michael rodzi się w 1920.
Początkowo Statua Wolności miała kolor brązowy (ponieważ jest wykonana z miedzi). Dzisiejszy kolor zieleni przybrała znacznie później. Dlatego Vito Andolini przybywający do Ameryki nie powinien widzieć jej w tym kolorze.
Kiedy Vito prowadzi samochód i Fanucci wyskakuje z samochodu, inny samochód przejeżdża obok nich. W tym samochodzie znajdował się Coppola z kamerą, a ich odbicie widoczne jest w szybie samochodu.
Prostytutka, która powinna być martwa, płytko oddycha - widać to choćby po ruchu leżącego na niej prześcieradła.
Kiedy Vito strzela Fanucciemu w klatkę piersiową, możemy zauważyć dym wydobywający się z zapalnika pistoletu.
Kiedy Michael po świętach wraca z Las Vegas, w jednej ręce trzyma walizkę, zaś druga jest wolna. Jednak gdy przekracza on próg domu, w pustej dotąd ręce pojawia się niedopałek papierosa.
Michael spotyka się z Tomem Hagenem i siadają przy pustym stole. Po kilku minutach rozmowy pada pytanie, czy Tom nie napił by się Courvoisiera. Butelka pojawia się nagle na stole.
Urodziny Vita Corleone w pierwszej części Ojca chrzestnego były 29 kwietnia. W tej obchodzi on swoje święto 7 grudnia.
Kiedy Fredo jest w swoim hotelu w Hawanie, na Kubie, widoczna jest flaga Republiki Dominikany.
Kiedy senior Roberto spotyka się z Vito w pracy, zaczyna liczyć pieniądze na biurku. Ich ułożenie zmienia się w zależności od ujęcia.
Podczas sceny pogrzebu mowa jest o tym, że Vito miał 9 lat w 1901 roku. Jednak w pierwszej części "Ojca chrzestnego" na nagrobku napisane było, że urodził się w 1887 roku, czyli w 1901 roku miał 14 lat.
W czerwono-czarnym samochodzie, którym Michael Corleone jedzie do domu Hymana Rotha w Miami, na przedniej szybie po stronie kierowcy znajduje się naklejka kontroli pojazdów z Florydy z 1970 roku. Akcja filmu rozgrywa się w latach pięćdziesiątych.
Po nieudanym zamachu na Michaela, Tom i Rocco oglądają dwa trupy leżące w wodzie. Gdy Rocco odwraca się od Toma i pyta gdzie jest Michael, jego usta nie poruszają się.
Przewodniczący senackiej komisji śledczej stwierdza, że w roku 1947 Michael Corleone zabił Virgila Sollozzo i kapitana McCloskeya, podczas gdy w pierwszej części cyklu zdarzenie to miało miejsce w 1946 roku.
W filmie Vito przybywa do Stanów Zjednoczonych w 1901 roku na pokładzie statku Moshulu. Statek ten wszedł do służby dopiero w 1904 roku, a rejsy do USA wykonywał od 1914 roku. Początkowo nosił nazwę Kurt. W 1917 zmieniono ją na Dreadnaught, a krótko potem na Moshulu.
Kiedy Michael czyta swoje oświadczenie dla senackiej komisji śledczej, wspomina, że został odznaczony Krzyżem Marynarki Wojennej za swoją służbę podczas wojny. Jednak w pierwszej części cyklu, Michael miał na mundurze baretkę Srebrnej Gwiazdy zamiast Krzyża Marynarki Wojennej.
Dywan, który Clemenza (Bruno Kirby) zaczyna zwijać przed usłyszeniem pukania do drzwi, jest znacznie mniejszy od tego, który on i Vito (Robert de Niro) wynoszą z mieszkania w następnej scenie.
Gdy Michael i Fredo siedzą przy stole w barze w Hawanie i rozmawiają, w dotychczas pustej prawej ręce Fredo nagle pojawia się zapalony papieros.
Po imprezie, gdy Michael patrzy przez okno swojej sypialni, w znajdującym się pod nim lustrze widzimy odbicie Kay. Jednak kiedy Michael pochyla się by uniknąć kul, odbicie nagle znika.
Kiedy Michael powraca do zaśnieżonej posiadłości w Lake Tahoe, widzimy go patrzącego na czerwony samochód-zabawkę, a potem przechodzącego obok okna. Jednak w następnym ujęciu, gdy Michael wchodzi do budynku, w jego ustach nagle pojawia się zapalony papieros.
Kiedy Vito Corleone przybywa na Ellis Island, zostaje oznaczony literą X i skierowany do pielęgniarki z podejrzeniem ospy. W rzeczywistości ten znak przyznawano osobom, u których podejrzewano choroby psychiczne.
W filmie nazwisko Vita zostaje zmienione na Ellis Island. W rzeczywistości mogło się to zdarzyć wyłącznie na prośbę imigranta. Każdy imigrant musiał wypełnić odpowiednie dokumenty, ze szczególnym uwzględnieniem podania prawdziwego imienia i nazwiska, a jeśli coś się nie zgadzało, zostawał odesłany do ojczystego kraju w celu dopełnienia formalności. Zmienianie nazwisk przez kaprys urzędników imigracyjnych to tylko powszechny, lecz nieprawdziwy mit.
Posiadłość w Lake Tahoe znajduje się w Nevadzie. Mimo to łódka, na której zostaje zabity Fredo, ma numery rejestracyjne wydane w stanie Kalifornia.
Po tym, jak Vito (Robert de Niro) strzela do Fanucciego (Gastone Moschin), owinięty wokół broni ręcznik zapala się. Jednak w następnym ujęciu Vito odrzuca na bok mniejszy ręcznik, nie mający żadnych śladów ognia.
Widoczny w filmie złoty telefon jest fałszywy. Gdyby faktycznie był wykonany w całości ze złota, ważyłby około 15-25 kg, a więc ludzie nie mogliby go podnieść bez śladów wysiłku.
Kiedy muł, na którym ukryty jest Vito (Robert de Niro), mija dwóch ludzi don Cicciego (Joe Spinell) stojących na placu, słyszymy stukot jego kopyt. Plac jednak jest pokryty ziemią i pyłem, a nie kamieniem.
Kiedy Vito i jego rodzina opuszczają Sycylię i wracają do USA, zaczynają swoją podróż pociągiem odjeżdżającym ze stacji w Corleone. W rzeczywistości w Corleone nigdy nie było dworca kolejowego. Najbliższy znajduje się w Palermo, 34 kilometry dalej, i nie wygląda jak mała stacyjka którą widzimy w filmie.
W filmie młody Vito zostaje poddany kwarantannie na Ellis Island i umieszczony w izolatce. Kiedy patrzy przez okno swojego pokoju, ujęcie z zewnątrz pokazuje nam odbijającą się w szybie Statuę Wolności. Jednak kąt ustawienia Statuy sugeruje, że Vito znajduje się na Governors Island.
W scenie świętowania urodzin Rotha wzór na jego koszuli zmienia się pomiędzy ujęciami. Błąd ten wynika z tego, że z powodu trudności pogodowych kręcenie tej sceny trwało ponad tydzień i oryginalna koszula w pewnym momencie zagubiła się. Scenograf próbował ratować sytuację odtwarzając wzór na innej koszuli, mimo to można dostrzec różnicę.
Gy Michael wraca do domu w Lake Tahoe po Bożym Narodzeniu, jego samochód przejeżdża przez bramę, która następnie zostaje zamknięta przez jednego z ochroniarzy. Na bramie możemy zauważyć znak systemu monitorującego "ADT", który wprowadzono dopiero w 1974 roku, a nie w latach 50. XX wieku.
Kiedy Vito i Genco wchodzą do teatru i oglądają przedstawienie "Senza Mama" możemy zauważyć, że głosy występujących wokalistów nie są zsynchronizowane ze słowami piosenki.
Zdjęcia do filmu zrealizowano w Nowym Jorku (Nowy Jork, USA), Los Angeles, nad jeziorem Tahoe (Kalifornia, USA), w Waszyngtonie (Dystrykt Kolumbii, USA), Las Vegas (Nevada, USA), Miami, North Miami (Floryda, USA), Santo Domingo (Dominikana), Trieście i Forza d'Agrò (Włochy).
Sceny rozgrywające się w miasteczku Corleone na Sycylii nakręcono w Forza d'Agrò, miejscowości leżącej w pobliżu Taorminy. Zabieg ten wymuszony był faktem, iż Corleone w momencie powstania filmu było zbyt rozwinięte i zagospodarowane, by zagrać swoją rolę.
Zdjęcia do filmu kręcono od 1 października 1973 roku do 19 czerwca 1974 roku.